Op het werk pakken we de zaken vaak doordacht aan. We gaan aan de slag met een planning, we beleggen vergaderingen met andere betrokken diensten, we budgetteren en bekijken de kosten versus de opbrengsten. Als we goed bezig zijn dan is ons doel duidelijk en bedenken we vooraf waar er bottlenecks te verwachten zijn. We gaan voorbereid aan de slag om zo de kans op slagen te optimaliseren.

Wanneer we thuis iets willen veranderen, dan vliegen we er enthousiast in. We weten in grote lijnen wat we moeten doen en we beginnen er aan. Hier worden geen plannen op papier gemaakt, onze huisgenoten worden vaak terloops ingelicht, moeilijke momenten die verdringen we voorlopig nog even.

We eten vooral slaatjes, tellen alle calorieën, gooien snoep, chips en ijsjes in de vuilbak en beloven onszelf plechtig alleen nog in het weekend een glaasje alcohol te drinken. Eentje! We kopen een peperduur abonnement in de fitness en halen onze joggings en loopschoenen boven. Gedaan met couchpotatoeën.

Alles gaat goed, tot onze kinderen weigeren om nog 1 slok van die groene smoothie te nemen, onze partner beslist frietjes te halen en we in het weekend naar maar liefst 3 feestjes moeten. De maandag erop is gezonder leven vergeten. Eén zwak moment en we geven er de brui aan.

En dan komt het ergste. We zijn kwaad! Kwaad op onszelf, omdat het weeral niet gelukt is. Wat voor een losers zijn wij feitelijk. Dat we nog niet de wilskracht hebben om een paar maanden vol te houden. Elke keer dat we ‘opgeven’ wordt het moeilijker om opnieuw te beginnen. Want ja, de volgende keer zien ze ons thuis al komen hé met ons gezonder leven.

Ik vind dit niet zomaar uit. Ik heb die weg al vele malen bewandeld en nog leef ik niet alleen maar gezond. Gezonder dan pakweg 5 jaar geleden, dat wel. Maar gezond? Wanneer leef je eigenlijk gezond? Als je zoals een zen buddhist naar een patéke met slagroom kan kijken zonder dat er een straaltje kwijl over je kin loopt? Wanneer je meer sla eet dan een doorsnee konijn, of als je eindelijk in die jeans geraakt, waar zelfs je tienerdochter haar billen niet inkrijgt. Wanneer ben je eigenlijk gezond?